गृहपृष्ठ
साहित्य_समाज
💕
कट्टालको जीब्रो
गजल
प्रेम र खरानी
कोट लाका मान्छे
डिजिटल युगमा साहित्यिक चेतनाको पुनर्जागरण
साहित्य केवल अक्षरहरूको संयोजन होइन; यो समाजको मनोविज्ञानको प्रतिबिम्ब, चेतनाको अभिव्यक्ति, र परिवर्तनको संवाहक ...
कट्टालको जीब्रो मात्रै बौलाएको हो
चिप्लिएको हो
दिमाग ठीक छ
मनले पश्चाताप गरेको छ पनि भन्थ्यो
हातखुट्टा चिरेको काक्रा झै सर्लक्कका छन्
केराको खम्बा भन्न मिल्छ ज्यान
पसारो परेपनि
कचहरीले फैसला गर्यो
कट्टालको ...
अस्तव्यस्त छ यो जिन्दगानी बनाउनु छ
आमा अब एकथान राहधानी बनाउनु छ
किन विर्सियो ईश्वरले मेरो भाग्य रेखा कोर्न
घोटेर हातको रेखा मनोमानी बनाउनु छ
अभाव त छदैछ ...
चर्को असाध्यै कुनै छैन अर्को नुनको के कविता लेख्नु
सुगन्ध साथमै हुन्थ्यो त जो सुनको के कविता लेख्नु।
कमजोरी केही न केही भएर नै हो ...
सपनाहरू
फूलझैँ फुल्छन् आँखाभरि,
छिनभरमै विलाउँछन्,
सजिएका सपनाहरूको दुनियाँमा
कसैको भाग्य चम्किन्छ, कसैको तुहिन्छ
इन्द्रेणी रंगका चाहनाहरू
आकाशमा उड्छन् चङ्गाजस्तै,
हावा लाग्दा कसैको त छुट्छ डोरी,
कसैको पुग्छ अनन्त यात्रा।
तर, रंगीन सपना मात्रै ...
ठिङग एक्लै उभिन्छ जीर्ण इच्छा
मोह फाट्नसम्म
जीवन फटालिसकेको हो ।
छेउमा उभिएका छन् स-साना सत्य र सपनाहरु
तर
तिमी छौ र पो म छुअक्षर छ र पो शब्द छसूर्य छ र पो धरती उज्यालो छ तिमी छौ र पो मेरो मुहारमा चन्द्रमा छ ...
अरु त्यस्तै हो
म भने मस्त निसंकोच नाच्दैछु जँगलमा
निर्धक्क नलजाई
अरु पनि त्यस्तै हुन्
म भने खोलाको किनारमा आनन्दले बाँसुरी बजाउँदैछु
शहरमा जुलुस छ
आज घाम लाग्दैन
पारि गाउँमा कुकुर भुक्छ ...
म बुढो रूखको छिप्पिएको पातझै भएको छु ।
म मा नौजवान भएर पाउलो फेर्ने सपना मरिसकेको छ ।
मैले चर्को घाम सहेको छु ।
मैले आकाश बाट दर्किएको ...
