पानी हुँ म
कतै बाटोमा मलाई देख्दा तिमीले सोध्न सक्छौ यो को हो ?
तर म त त्यस प्रश्नको उत्तर आफैं हुँ
मेरो आफ्नै बेग छ, आफ्नै रूप, आफ्नै यात्रा
सुन, म आफैं सुनाउँछु को हँ म?
म हिमनदी हुँ
बगिरहन्छु पहाडहरूका काँध छिचोलेर
कहिले झरनाजस्तै चुलिँदै,
कहिले तराईको समथर भूमिमा नहर बनी फैलिँदै
कहिले बाग्मतीझैँ आफैभित्रका विष पखाल्दै,
निशब्द रूपमा कहिलेकाहीँ चिच्याउँदै
म चिर्छु चट्टान, फुटाउँछु किनार
मेरो छुवाइले बनिन्छ बालुवा, गिट्टी,
र रोकिन्छ अव्यवस्थित कटान
म कोई क्षणिक खोला-खहरे होइन
जो आएर जान्छ केवल एकपलमा
म त तिमीभित्रको श्वासजस्तै छु
निरन्तर, अदृश्य तर अनिवार्य
मेरो यात्रा निरन्तर छ, मेरो गन्तव्य म आफैं हुँ
यदि चाह्यौ भने, म तिम्रोका लागि
कहिले ताल बन्छु, कहिले झरना,
कहिले बगिरहेको खोला, त कहिले गहिरो नदी
म आफैंलाई बदल्दै, आफैंसँगै बग्दै,
आफ्नै आकारमा आफ्नै जात्रामा छु म पानी हुँ ।
बिनोद बिनु